۶

خانومی....

چقدر امشب بغضی شدم...

فکر کنم غربت غروب بدجوری حال و هوامو گرفت...

خیلی دلم می خواست باهات حرف میزدم حتی یه دل سیر پیشت گریه می کردم...

اخه دلم لک زده واسه اشک ریختن و آروم شدن اما خودت میدونی که... نمیشه!!!

اما...دلم نیومد تو رو ناراحت کنم...

دلم واست تنگ شده اما می دونم امروز تا شب کلاس داشتی و حتما خسته ای...

نمی خوام خسته ترت کنم...

فقط بدون...یه عالمه باهات حرف زدم...با اینکه تو کنارم نبودی...

تازشم... خودم از طرف تو به خودم جواب دادم!

به یاد قدیم!

به یاد همه ی ماجراجویی های هیجان انگیز و طراحی های بی نقصمون!!!!!!

چه زود گذشت...

خانومی؟...

چی میشه؟

یعنی آینده چطوریه؟

فکر کن... مثلا ۵ یا ۱۰ سال دیگه؟

نکنه غرق شیم توی روزمره گی های زندگی و یادمون بره که....؟!!!

واییییییییییی نه نه نه

حتی فکرشم وحشتناکه...

همیشه همینجوری باش...

من حسودما... یادت نره بی زحمت:دی!!!